Sukienka z zakładkami.

  Koniec ubrań dresowych, ale dla mnie, synowi uszyję co tam chce a raczej co ja chcę bo On to nie chce nic. Dzwonię z galerii, chcesz takie fajne spodnie rurki i to ciemna zieleń super i co słyszę nie kupuj, nie potrzebuję, mam. Gdybym ja dostała telefon, czy chcesz coś to odpowiedź brzmi oczywiście, że chcę, potrzebne BARDZO potrzebne, a jak nie potrzebne to i tak się przyda.
 W ramach kolejnego postanowienia, że nie kupuję materiałów, już nic nie zamówię, kupiłam ale w sklepie stacjonarnym, bo w sumie o kupowaniu w stacjonarnych sklepach nic nie było mowy w postanowieniu. 
 I uszyłam sukienkę to już chyba z tęsknoty za nimi, bo tak dawno ich nie szyłam, a te co mam to nie na wszystkie okazje i musiałam uszyć taką zwykłą, którą zawsze mogę założyć.

 Kroiłam w wolny dzień, sobota, sama w domu, luksus, kawa, maszyna i ja. Kroiłam i kroiłam i tak zrobiłam, że jak skroiłam to się dopatrzyłam, ale było za późno, na formie tego nie widziałam, dopiero na modelce w Burdzie zauważyłam ale już po ptokach, materiału zostały ścinki. Przeżyłam palpitacje co zrobić, pierwsze natychmiast na inne blogi, kto szył i jak mu to wyszło, znalazłam jedną, ale uszyta tak samo jak moja, czyli można to przeżyć, dziewczyna też tego nie zauważyła.  Pogodziłam się z tym i do roboty. Zakładki ułożyłam zgodnie z formą, robię to przy pomocy, fastrygi i mazaka znikającego, oczywiście odmierzam wszystko linijką.

Dół ułożony i przygotowany do zszycia.

Prawa strona, jeszcze przed zszyciem maszyną.

Góra z lewej strony przygotowana do zszycia i zaprasowana.

Nawet szyło się fajnie, tylko po przymiarce okazało się, że dodałam odruchowo 1,5 cm na stanie a to model dla wysokich i nie było takiej potrzeby, więc prucie, skracanie i od nowa to samo, ale wyszło dobrze za drugim razem. Nie rozcinałam tyłu bo nie wszywałam zamka, dzianina typu punto na tyle się rozciąga, że nie musiałam tego robić do tego dwustronna, można szyć na obie strony ale ten budyniowy kolor nie przemawiał do mnie, wolę jeansowy, wygląda ciekawiej i pasuje mi do torebki. 

Podszewkę wszyłam tylko na dole, raczej z przyzwyczajenia niż z potrzeby, ale niech sobie będzie. Kawałek siatkowej dzianiny i do tego doszyta zwykła podszewka wiskozowa, siatkowa dzianina ratuje przed wszywaniem zamka, jest cienka i dopasowuje się do figury, podszewka wiadomo sukienka w trakcie chodzenia nie podnosi się do góry, w najmniej oczekiwanym momencie.

Widać lewą stronę, siatkę i podszewkę, światło trochę zmieniło kolor.

Na rękawach są małe zaszewki, bo niby wąskie miały być, ale ja skroiłam bez zapasów na szwy i wąskie nie są.

Szyłam i szyłam, nie na czas, ale sobota zeszła i na niedzielę sukienkę uszyłam, rano się okazało, że listwa krzywo, choć mierzyłam na manekinie w sobotę i było prosto, a rano jest krzywo ale poprawiłam i pochodziłam w niedzielę. Nawet fajna jest, może zaraz uszyję kolejną, ale inny model bo materiał leży w szafce od roku i nie może się doczekać, kuszą mnie na zimę golfy przy sukienkach, bo to takie praktyczne a ja szyję tylko to co potrzebne i praktyczne.

Burda 12/2015

Model 110 A

Materiał dzianina dwustronna typu punto 1,6 m

0,20 m siatki dzianinowej, 0,40 podszewki wiskozowej

Stebnówka 

Owerlok

Chęci do działania