Niebieska sukienka Wallis S.

O uszyciu takiej sukienki, myślałam od dawna, zainspirowała mnie postać Wallis Simpson i jej ślub z księciem Walii. 

Edward Windsor był uznany za najlepszego kawalera ówczesnej Europy, opromieniał go splendor następcy tronu, uważano go za przystojnego i czarującego mężczyznę. Jak to się stało, że serce skradła pani Wallis Simpson, prawie czterdziestoletnia Amerykanka nie posiadająca tytułu szlacheckiego i do tego dwukrotna rozwódka. 

W styczniu 1936 r. zmarł król Jerzy V, na tron wstąpił Edward VIII, matrymonialne plany, króla stały się problemem brytyjskiego rządu, premier kategorycznie przeciwstawił się małżeństwu króla, zagroził dymisją rządu. Edward otrzymał ultimatum: miłość lub korona, była to trudna decyzja, naprawdę chciał być królem, który zbliży poddanych do monarchii. Kiedy w grudniu 1936 r., Premier przedstawił decyzję króla, wszyscy zamarli z wrażenia, jako pierwszy w historii kraju władca abdykował. 

W czerwcu 1937 r. Edward i Wallis pobrali się, ich związek okazał się szczęśliwy. 

Niebieska suknia ślubna Wollis S., była najczęściej kopiowaną suknią w XX w., postanowiłam się z nią zmierzyć, ale przerobić ją i bardziej unowocześnić, tak żebym mogła bez obawy założyć w zwykły dzień, jako normalną sukienkę. 

Do pary z sukienką, uszyto dla Wollis S., bolerko z tej samej tkaniny i w tym samym fasonie.

 Materiał, to zwykła żorżeta, kupiona w ilości 2 m w sklepie stacjonarnym i to jeszcze w promocji, za całe 20 PLN, do tego zamek kryty i podszewka wiskozowa 0,70 m.

Nie chciałam identycznej sukienki, a jedynie podobną do sukni Wollis S.

 Zmieniłam w niej: długość na moją ulubioną czyli do kolan, marszczenie pod biustem wyprostowałam i skroiłam z mniejszej ilości materiału, w oryginale jest tak mocno namarszczone, dół rozszerzyłam, krojąc go ze skosu aby falował podczas chodzenia, nie szyłam wdzianka z tego samego materiału tylko dokupiłam sobie proste sweterkowe bolerko w tym samym kolorze.

Nie korzystałam z żadnej formy a jedynie przerobiłam prostą formę z burdy dodając na przodzie i z tyłu na marszczenie, oraz skróciłam stan, odmierzając miejsce pod biustem.

 Jako wykończenie dekoltu, zrobiłam małą podwójną falbankę, tył zapinany jest na jedną zatrzaskę. Dół jest dość szeroki, ale nie kroiłam całego koła, musiałam tam wcisnąć po bokach plecy, sukienka jest bez rękawów, zamek kryty wszyłam z boku. Listwa podklejona taśmą.

Mgła, która była w storczykarni, zrobiła z moich włosów taki misz masz, ale to nic, obejrzałam piękne kwiaty. 

Z sukienki jestem bardzo zadowolona, chodzę w niej bardzo często, nazywam ją królewska, choć koszt wyniósł mnie całe 27 PLN. 

Zwiedzając pałac w Łańcucie i storczykarnię nie wypadło się ubrać inaczej, jak w królewską sukienkę.